lato – Strona 2 – pieśni z zeszytów

Oj, żała ja żyteczko

Oj, żała ja żyteczko pry dorozi,
wieszała kołyszeczku na berozy
Oj żała ja żyteczko pry doliny,
wieszała kołyszeczku na kaliny
Luli, luli moje dyetia, pora spaty,
a ja (j) mołodiusieńka pójdu żyteczka żaty

Wiera Niczyporyuk i Walentyna Troc, Podlasie, Malinniki. Nagranie Stowarzyszenie Dziedzictwo Podlasia 2019.

Oj, czyja to wołoka

Oj, czyja to wołoka
taka dołha, szyroka
Na juoj żenczyki żali
serpiki połomali
Nasza pani domu je
nam weczeru hotuje
Nam weczera nemiła
postaplianka wtomiła(ś)

Maria Denisiuk i Maria Jakimiuk, Podlasie, Kożyno, Nagranie z płyty „Pieśni z Kożyna” z 2011.

Kosiary kosiat

Kosiary kosiat a wytreć powywaje
Bidna wdowońka iz żalu umliwaje
Zażuryłas’a mołoda udowońka
Szczo ny skoszana zylona dubrowońka
Oj ny żurys’a mołoda udowońka
Bude skoszana zylona dubrowońka
Najmu kosiariw to (j) simdisiat czytyry
Szczob wykosyli wsi pahorki, doliny
Kosiary kosiat a wytreć powywaje
Szołkowa trawa spud kosy wylahaje
Bidna wdowońka slozońki utyraje

Zespół śpiewczy z Dobrowody, Podlasie. Nagranie Julita Charytoniuk 2019.

Jedna dzioucha mondro była

Jedna dziołcha mondro była
ogródek se ogrodziyła
maryjónek sioła
bo mu bardzo przoła

O mój miyły maryjónku
co cie siywóm na zagonku
chtóż cie siewać bandzie
jak mie tu nie bandzie

Jak sie chłopcy dowiedzieli
na maryjónek bieżeli
była ciymno nocka
narwali go mocka

A wy chłopcy nie urgejcie
maryjónku nie targejcie
maryjónek drogi
nie pod wasze nogi

Transkrypcja: Iwona Wylęgała

Zespół Śpiewu Tradycyjnego „Niezłe Ziółka” z Opola. Utwór pochodzi z albumu „Folkowe Planety” z 2015. Nagranie za stroną Iwony Wylęgały.

Komentarz zespołu: Pieśń sobótkowa ze Śląska Opolskiego. Zapisana przez Adolfa Dygacza podczas Akcji Zbierania Folkloru Śląskiego w 1954.

Rośnie oset nade drogom

Rośnie oset nade drogom
nigdy nie tykany,
a rozmaryn w ogródeczku
różom przeplatany.

A lelijo co się bujo
ty pachnunce ziele
nie godejże panno grzeczna
z kawalirem wiele.

Bo kawalir nie suminny
Boga się nie boji
rynce składo, do nóg pado
o dusze nie stoi.

Ile wełny, tyle wełny
na bioły owieczce,
tyle smutku i pokory ji pokory
w kożdy panineczce.

Ile liter, tyle liter
na biołym papirze,
tyle złości, fałszywości
w kożdym kawalirze.

Jak wychodzi na ryneczek
czopeczki nie zdyjmie,
włosy mu sie ozlatujom,
jak te dzikie śwynie.

Ji myśi ón, ji mysli ón
o tysiuncny* damie
a ónygo nieboraka
na portki nie stanie.

tysiuncny – bogatej

Joanna Skowrońska, Joanna Gancarczyk, Łęczyckie. Melodia i tekst ze wsi Bądków i Warszyce. Zob. J. Hauke, J. P. Dekowski, Folklor Ziemi Łęczyckiej, Warszawa 1980.

Rybeczki, rybeczki

Rybeczki, rybeczki
z morza głymbokigo
czyśta nie widzioły
wioneczka mojigo?

Widziołyśmy Kasiu
Jak se płynoł ładnie
Janek go pochycił
uduźdoł go w bagnie.

Sińgej go Kasiuniu
prawom ronczkom do dna
a jak go dostaniesz
bedziesz Janka godna.

Singała, dostała
ale już niecały
z samego środeczka
trzy róże zleciały.

Trzy róże zleciały
czwarto konwalijo
co ci sie miłościom
do Jakna ozwijo.

Rybeczki, rybeczki
z morza głymbokigo
już my nie szukejta
wionuszka mojigo.

Rzuce go na wode
niech sobie popłynie
niech miłość do Janka
razem z wionkim zginie.

Joanna Gancarczyk, Łęczyckie. Melodia łęczycka z nagrań terenowych, tekst za Z. Hauke i J.P. Dekowski, Folklor Ziemi Łęczyckiej, Warszawa 1980.

„W Wigilię Świętego Jana w Bądkowie nad stawem palono ognisko zwane tu „gorą”. Gdy się ściemniało chłopacy i kawalerowie przebiegali przez wieś, wyciągając z dachów (ze strzechy) wiechcie słomy, wiązali je na długich tyczkach zaostrzonych w tym celu toporkiem, zapalali je i biegali z tym zrazu wokół zagród i pól, a potem wokół ogniska”. Komentarz do pieśni za: tekst za Z. Hauke i J.P. Dekowski, Folklor Ziemi Łęczyckiej, Warszawa 1980.

Pójde ja se

Pójde ja se pójde ja se do dnia do lasa
Hej, hej mocny Boże do dnia do lasa.
Przywiąże se topór do pasa
Narąbie ja chrustu drobnygo
Ogrodze ja ogóderk z niego
Nasieje w nim ziółka róźnego
Uwiję ja wianeczek z niego
Puszcze ja go krajem dunajem
Po drugiej stronie dunaju ułani jadą
Mówi jeden do drugiego wianeczek płynie
Mówi drugi do trzeciego dziewczyna tonie
Mówi trzeci do czwartego ja po nią skoczę
A jak skoczył konia zmoczył i sam utonął
Tylko jego kary konik z siodłem wypłynął
Idźże ty mój kary koniu idźże do domu
Nie powiadaj kary koniu, żem ja utonał
Tylko powiedz kary koniu, żem się łożenioł
Jakie było to żynienie w wodzie tonienie
A te moje druheneczki wodne rybeczki
A ci moi drużbantowie wodni rakowie
A ta oja starościna we wodzie trzcina
Moje weselne starosty starosty nad wodą brzosty
A te moje muzykanty wodne krakanty
A ta moja pani młoda woda aż goda.

Olga Chojak- śpiew, Marta Derejczyk – wiolonczela. Nagranie z koncertu w Legnicy 2013. Prosimy nie kopiować i nie udostępniać poza stroną. Wariant melodyczny i tekstowy od Michaliny Mrozik, reemigrantki z byłej Jugosławii na Dolny Śląsk.