Radomskie – pieśni z zeszytów

Ctery mile za Warszawóm

Ctery mile za Warszawóm uozynieł sie wróbel z kanióm.
Dana, dana, o da danum, uozynieł sie wróbel z kanióm.
Wszystko ptactwo zaprosieli, a uo sowie zapomnieli.
Dana, dana, o da danum, a uo sowie zapómnieli.
Jak sie sowa dowiedziała, na wesele przyleciała.
Dana, dana, o da danum, na wesele przyleciała.
Usiadła se na zopiecku, kozała grać po turecku.
Dana, dana, o da danum, kozała grać po turecku.
Tak to ptactwo tańcowało, wszyskie gorcki pozrucało.
Dana, dana, o da danum, wszyskie gorcki pozrucało.

Maria Siwiec, Radomskie. Nagranie z płyty „Maria Siwiec. Śpiewaczka z Gałek Rusinowskich” wyd. Muzyka Odnaleziona.

Więcej informacji o Ptasim Weselu tutaj.

Szczęśliwy, kto sobie Patrona Józefa ma za opiekuna

Szczęśliwy, kto sobie Patrona
Józefa ma za Opiekuna.
Niechaj się niczego nie boi,
Gdy święty Józef przy nim stoi, nie zginie.

Idźcie precz, marności światowe,
Boście wy do zguby gotowe;
Już ja mam nad kanar słodszego.
Józefa, Opiekuna mego, przy sobie.

Ustąpcie, szatańskie najazdy.
Przyzna to ze mną człowiek każdy,
Że choćby i samo powstało
Piekło się na mnie zbuntowało, nie zginę.

Gdy mi jest Józef ulubiony
Obrońca od każdej złej strony;
On ci mnie ze Swojej opieki
Nie puści, i zginąć na wieki nie mogę.

Przeto Cię upraszam serdecznie.
Józefie święty, bym bezpiecznie
Mógł mieć zgon i lekkie skonanie,
I grzechów moich skasowanie przy śmierci.

Gdy mi zaś przyjdzie przed Sędziego
Stawić się, wielce straszliwego;
Bądźże mi, Józefie, przy sądzie,
Kiedy mnie Bóg sądzić zasiądzie, Patronem

Stanisław Fijałkowski z Chrzanowa, Lubelskie. „Jest drabina do nieba vol. 2”. wyd. In Crudo.

Zofia Granosik, Łęczyckie. Nagranie prywatne Joanny Skowrońskiej 2018.

Śpiewacy z Ruszkowa Pierwszego, Wielkopolska. Nagranie prywatne Joanny Skowrońskiej 2018.

Maria Siwiec, Radomskie. Nagranie Mariza.

Spiewaczka z Turnej. Nagranie:Pieśni do śmierci.

O jak fałszywe wszystko

O jak fałszywe wszystko na tym nędznym świecie,
nie masz tu nic stałego, wszyscy o tym wiecie.

Świat wiele obiecuje, rozkosze cukruje,
a na koniec każdemu ciemny grób gotuje.

I ja na sobie samej dziś tego doznałam,
oto z rodziną moją już się rozestałam.

Bóg to wszystko tak zrządził, mądrze rozporządził
i dotąd mi na świecie żyć tylko przysądził.

Żegnam cię [mój małżonku], przejęty żałobą.
Już z boskiego rozkazu rozłączam się z tobą.

Dziękuję ci z miłego towarzystwa twego,
gdy się już stąd wynoszę do kraju wiecznego.

Żegnam was, dziatki moje, z wami się rozstawam,
Bogu was pod opiekę ojcowską oddawam.

Na [ojca] pamiętajcie, Jezusa błagajcie
i przykazania święte wierni zachowajcie.

Żegnam was, krewni moi, przyjaciele,
żyłem z wami w przyjaźni i zgodnie lat wiele.

Śmierć ten węzeł rozcięła, od wszystkich mnie wzięła,
bo taka wola Boga Odwiecznego była.

Żegnam was, sąsiedzi i was też, sąsiadki,
śmierć mnie nieubłagana zaskoczyła zdradki.

Dziękuję wam za szczerość, za wszelaką miłość,
daj Boże, byście wieczną osiągli szczęśliwość.

Żegnam cię, zwierzchność moja, duchowa i świecka,
żegnam cię, mój pasterzu, ja – twoja owieczka.

Dzięki za nauczanie i napominanie,
oddajęć i za moje zbawienne staranie.

Żegnam cię, praco moja, moje pomieszkanie,
w którym mi było miłe z wami obcowanie.

Niech w nim święta swoboda panuje i zgoda,
a niech się w nim nie stanie żadna zła przygoda.

Żegnam was wszystkich wespół, którzy tu stoicie,
ciało moje na cmentarz martwe prowadzicie.

Światu nie zaufajcie, na śmierć pamiętajcie,
na wieczność poglądając, grzeszyć zaniechajcie.

Jeślim kogo obraził, odpuśćcie mi, proszę,
wszak ja już do Sędziego mój dekret odnoszę.

Ach, mój Jezu kochany, wspomnij na Twe rany,
niech mi każdy występek już będzie zamazany.

Krystyna Palmowska, Teresa Bartczak, Łeczyckie. Nagranie prywatne Joanny Skowrońskiej 2021.

Zofia Stolarek, Janina Stolarek z Kadzi, Radomskie. „Jest drabina do nieba vol. 2” wyd. In Crudo.

Żegnam cię mój świecie wesoły

Żegnam cię, mój świecie wesoły,
już idę w śmiertelne popioły.
Rwie się życia przędza, śmierć mnie w grób zapędza.
Bije pierwsza godzina.

Żegnam Was, rodzice kochani,
znajomi krewni i poddani.
Za łaskę dziękuję, z opieki kwituję.
Bije druga godzina.

Żegnam Was, mili przyjaciele,
mnie pod głaz czas grobowy ściele.
Już śmiertelne oczy sen wieczny zamroczy.
Bije trzecia godzina.

Żegnam Was, królowie, książęta,
cieszcie się w swem szczęściu panięta.
Ja służyć nie mogę, wybieram się w drogę.
Bije czwarta godzina.

Żegnam Was, mitry i korony,
czekajcie swoich rządców, trony,
ja w progi grobowe zniżać muszę głowę.
Bije piąta godzina.

Żegnam Was, pozostali słudzy,
tak moi, jako też i drudzy.
Idę w śmierci ślady bez waszej parady.
Bije szósta godzina.

Żegnam was, przepyszne pokoje,
już w wasze nie wejde podwoje.
Już czas mej żałobie dał gabinet w grobie.
Bije siódma godzina.

Żegnam was, pozostałe stroje,
już o was bynajmniej nie stoję.
Mól – będzie posłanie, robak – kołdrą stanie.
Bije ósma godzina.

Żegnam was, wszystkie elementa:
żywioły, powietrze, ptaszęta.
Już was nie zobaczę, w dół grobowy skaczę.
Bije dziewiąta godzina.

Żegnam was, niebieskie planety,
do swojej musze dążyć mety,
innym przyświęcajcie, mnie dokonać dajcie.
Bije dziesiąta godzina.

Żegnam was, najmilsze zabawy,
wewnętrzne powierzchowne sprawy.
Już nie wolno będzie jeść, pić na urzędzie.
Bije jedenasta godzina.

Żegnam was, godziny minione
momenta i dni upłynione.
Już zegar wychodzi, indeks nie zawodzi,
do wiecznego spania śmierć duszę wygania.
Bije dwunasta godzina.

W niektórych rejonach w zwrotce jedenastej:
Żegnam was godziny cukrowe
Momenta i dni kanarowe