Nie uginaj się, nie załamuj się
Ty kalinowy moście
Niech poprzechodzą, poprzejeżdżają
Oj te do ślubu goście
Mamuniu nasza, w kościele śmy byli
Dwoje młodziusieńkich do kupy łączyli
Mamuniu nasza myśmy nie łączyli
Ksiądź proboszcz ich łączy my świadkami byli
Pieśń znana w wielu regionach, do odsłuchania na płytach Polskiego Radia z serii Muzyka Źródeł Lubelskie, Suwalskie i Podlasie.
Zaszło słonko w rogu pieca siadaj Kasiuniu do czepca,
do czepca bielusieńkiego, nie żałuj wianka swojego.
Zawołajcie moji mamy, a niechże ona przy mnie stoi,
niechże jej się serce kraje że mnie młodą za mąż daje.
Marii Podgórskiej posłuchamy na płytach Polskiego Radia z serii Muzyka Źródeł, Lubelskie oraz na Polskie Kapele Ludowe wyd. Pronit.
Oj zakwitli fijałeczki zakwitli
Oj, Łado Łado, zakwitli
Oj a kamienne górejki ukryli
Po nich krasna Kasiuniejka chodziła
Rzędem, rzędem barwineczek sadziła
Oj bidnaż moja główejka na świecie
A któż moji kosy rosy rozplecie
Posadzili Kasiuniejki na dziży
A kto ży si do Kasiuni przybliży
Przydź mamuniu przydź w niedzieli z raniejka
Rozplić, rozplić żółte włosy z lidziejka
Nagrania Joanny Rachańskiej można usłyszeć na płytach Polskiego Radia z serii Muzyka Źródeł (Lubelskie, Wokół dziecka. Od narodzin do śmierci) oraz na płycie Spod niebieskiej góry vol. 2, wyd. In Crudo. Więcej o śpiewacze tutaj.
A cóż z to dziecino będziem czynili
Pastuszkowie mili, że sie nam kwili
Zaśpiewajmy mu wesoło i obróćmy sie z nim wkoło
Hoc hoc hoc hoc hoc
Podobnie dzieciątko że głodne płacze
Dlatego tak z nami nie rade skacze
Więc ja mu dam kukiełeczke i masełka osełeczke
Pa pa pa pa pa
Ale czy od zimna dżdży złota duszka
Że nie ma Józefa w domu staruszka
Więc Józefa zawołajmy i ciesząc go zaśpiewajmy
Ta ta ta ta ta
Chodzi Maniusia po pokoiku
róży kwiat, hej róży kwiat
świecą jej gwiazdy, chwali ją każdy
kawalerowie, cały świat
hej cały świat
Buciki na ni, niby na pani
Jasio dał, hej Jasio dał
bo się w niej wiernie zakochał
Chodzi Maniusia po pokoiku
róży kwiat, hej róży kwiat
świecą jej gwiazdy, chwali ją każdy
kawalerowie, cały świat
hej cały świat
Sukienka na ni, niby na pani
Jasio dał, hej Jasio dał
bo się w niej wiernie zakochał
Chodzi Maniusia po pokoiku
róży kwiat, hej róży kwiat
świecą jej gwiazdy, chwali ją każdy
kawalerowie, cały świat
hej cały świat
Welonik na nij niby na pani
Jasio dał, hej Jasio dał
bo się w niej wiernie zakochał
Chodzi Maniusia po pokoiku
róży kwiat, hej róży kwiat
świecą jej gwiazdy, chwali ją każdy
kawalerowie, cały świat
hej cały świat
Jasieńko dla nij niby dla pani
sam się dał, hej sam się dał
bo się w niej wiernie zakochał
Jezu w Ogrójcu mdlejący,
Krwawy pot wylewający:
Dusze w czyszczu omdlewają,
Twej ochłody wyglądają, O Jezu!
Przez twój pot o Jezu drogi!
Wyzwól dusze z męki srogiej:
Potu krwawego strumienie,
Niechaj zaleją płomienie, O Jezu!
Przez twe Jezu dyscypliny,
Któreś cierpiał dla dusz winy;
Niech z rózg krwią twoją zbroczonych,
Spłyną krople na strapionych, O Jezu!
Królu w cierniowej koronie,
Przez ukłóte twoje skronie,
Wyrwij z czyszcza do korony,
Którzy żebrzą twej obrony, O Jezu!
Krzyż okrutny dzwigający,
Po trzykroć upadający;
Przez ten ciężar krzyża twego,
Wyzwól z ognia czyszczowego, O Jezu!
Jezu z sukien obnażony,
I na krzyżu rozciągniony;
Dusze z czyszcza wyglądają,
Ręce ku tobie ściągają, O Jezu!
Jezu z krzyżem podniesiony,
Między łotry policzony,
Policz dusze między święte,
Przez twe bole niepojęte, O Jezu!
Niechaj z boku przebitego,
Z serca twego zranionego,
Spłyną do czyszcza strumienie,
Na dusz wiernych ochłodzenie, O Jezu!
Jezu do grobu złożony,
Maścią drogą namaszczony,
Wypuść te dusze z więzienia,
Niechaj dostąpią zbawienia, O Jezu!
Przez twą Chryste srogą mękę,
Podaj duszom w czyszczu rękę,
Wyciągnij je do swobody,
Policz między świętych trzody, O Jezu!
Wprowadź do rajskiej wieczności,
Do niebieskiej szczęśliwości,
Gdzie Święci, Święty! śpiewają,
Trójcę świętą wychwalają, O Jezu!
Tekst za: Śpiewnik kościelny, red. Michał Marcin Mioduszewski, Kraków 1838.
Jużem dość pracował dla ciebie, człowiecze,
trzydzieści trzy lata na tym nędznym świecie;
pójdę, pójdę do Jerozolimy;
co o Mnie pisano, to wszystko wykonam.
Już dobiega końca Me pielgrzymowanie,
już teraz zawieram Moje nauczanie,
już chcę sprawę zbawienia dokonać,
idźcie, ucznie Moi, wieczerzę gotować.
Jeszcze ja raz z wami do stołu usiędę,
chleb w Ciało, wino w Krew Mą własną przemienię,
na pamiątkę Mego umęczenia,
zakład wam zostawię Mego rozłączenia.
Gdzie się obrócić mam? Już Mnie Judasz wydał,
Mój własny apostoł wrogów na Mnie zwołał.
Pójdę Bogu w Ogrójcu się modlić,
gdzie dla cię, człowiecze, krwią się będę pocić.
Zła rota pachołków już Mnie pochwyciła,
gdzie je Judaszowa chciwość przywabiła.
Już w powrozy okrutnie Mnie wiążą,
po ziemi Mnie włóczą, o nią uderzają.
Jużci Mnie przywiedli do sądu Annasza,
odtąd Mnie powiodą aż do Kaifasza;
tam Mnie sądzą, a niesprawiedliwie,
tam Mnie uderzają w policzek zelżywie.
Fałszywi świadkowie przed Piłatem świadczą
Jażem zwodzicielem wszyscy na mnie świadczą
A popatrzże juz krew wszędy ciecze
Z wielu tysięcy ran dla ciebie człowiecze.
W koronę cierniową już Mnie przystroili,
którą Mi gwałtownie na głowę wtłoczyli.
Na Piłata wszyscy już wołają:
„Krzyżuj, ukrzyżuj Go!” strasznie powtarzają.
Króla chwały na śmierć wiodą ostatecznie.
Duszo, ty nad Zbawcą miej litość serdecznie!
Patrz, jak nogi pod Nim się słaniają,
że już nie może iść, kaci popychają.
Krzyż na Mnie włożyli, na nim Mnie położą
mordercy okrutni, gwoźdźmi Mnie przerażą.
Ręce nogi obie wyciągnione,
i tak ciało z krzyżem w górę podniesione.
Już wiszę na krzyżu i w boleściach wołam
A swą matkę miłą pocieszyć nie zdołam
Widzi jak mnie zimny grot przeszywa
Jak woda krew z serca mego w kroplach spływa.
Jużem dla twej umarł, człowiecze, miłości.
Patrz, jak wielkie Matka Moja ma żałości:
piastuje Mnie po śmierci na łonie,
łzami swymi zlewa Moje martwe skronie.
Płaczcie anieli, płaczcie duchy święte.
Radość wam dzisiaj i wesele wzięte.
Płaczcie przy śmierci, płaczcie przy pogrzebie
Króla waszego i Boga na niebie.
Płaczcie wesołe niebieskie pokoje
na dzień dzisiejszy i sieroctwo swoje.
Płaczcie nad grobem, w którym położony
Boga waszego Syn Jednorodzony.
Płacz jasne słońce, płacz koło miesięczne
zalejcie gwiazdy światła swoje wdzięczne.
Płaczcie promienie z nieba wywieszone
wasze przedniejsze światło zagaszone.
Płaczcie obłoki, płaczcie chmury dżdżyste
łzy miasto rosy wylejcie rzęsiste.
Płaczcie pioruny, płaczcie błyskawice
nad grobem Króla niebieskiej stolice.
Płaczcie i wiatry i niebieskie biegi
płaczcie dżdże grady płaczcie mrozy śniegi.
Płaczcie ścieląc się pod swemi górami
w tym grobie leży, który władał wami.
Płaczcie zatopy, płaczcie morskie wały
płaczcie i wyspy, płaczcie twarde skaty.
Płaczcie! Umarł Pan, który was fundował
tu leży co wam wszystkim rozkazował.
Płaczcie i ryby i wielorybowie
płaczcie syreny, płaczcie delfinowie.
Płaczcie pod wodą niepojęte dziwy
umarł Pan, a wasz stworzyciel prawdziwy.
Płaczcie potoki, płaczcie niezmierzone,
rzeki i źródła płaczcie niezbrodzone.
Płaczcie! Umarł Pan, który wasze wody
stoczył i brodom naznaczył przechody.
Płacz ziemio, mpłaczcie fundamenta ziemne
płaczcie jaskinie płaczcie lochy ciemne.
Płaczcie! Umarł Pan buntownik wasz miły,
w któregoście się ręku zawiesiły.
Płaczcie pagórki, płaczcie góry wielkie
płaczcie opoki i kamienie wszelkie.
Umarł Pan, który rękami swojemu was ugruntował
na obszernej ziemi.
Płacz i ty góro święta uwielbiona
płacz Chrystusową śmiercią poświęcona.
Płacz, którą krwawe pokropiły zdroje
płacz! Na której Pan stracił życie swoje.
Płacz i ty grobie w skale wykowany
płacz, który Pana piastujesz nad pany.
Płacz śmierci Jego kamieniu szczęśliwy,
pod którym leży Syn Boga prawdziwy.
Płaczcie pustynie i wy cedry śliczne
i wy też lasy płaczcie okoliczne.
Płaczcie! Pod którym cieniem leży ciało,
które Bożego Ducha ukrywało.
Płaczcie ptaszęta, płaczcie bydło polne
płaczcie i leśne zwierzęta swawolne.
Płaczcie robactwa, płaczcie i gadziny
Stwórca wasz umarł, Syn Boga prawdziwy.
Płacz na ostatek człowiecze, któremu
to wszystko kwoli stworzeniu samemu.
I owszem jakby stworzenie wszelakie
zawarł Bóg w tobie przez życie wszelakie.
Bo rośniesz drzewem, czujesz z bestyjami
a rozumem się rządzisz z Aniołami.
Dopomóż tedy wszelkiemu stworzeniu
płakać nad Panem w Jego umęczeniu.
Niech ci już teraz obłudy światowe
obmierzną widząc bóle Jezusowe.
Niech cię swawolne nie rozbestwia ciało,
co by się raczej we Łazach nurzać miało.
Gdy w Chrystusowem członka nie masz ciele,
któryby za cię nie ucierpiał wiele.
Nie daj i czartu nad sobą przewodzić
gdyż Odkupiciel chce cię wyswobodzić.
Z niewoli jego, żywot swój położył
i moc czartowską, z którą on się srożył.
Starł i ukrócił, to wszystko dla ciebie
czyniąc ażebyś w nim wiekował w niebie.
Bierz przykład z Piotra, jak w jaskini szlocha,
obacz jak Pana po zaprzeniu kocha.
Niech cię wyuczy płakać Magdalena
nie tak jak płacze zdradliwa syrena.
Ale prawdziwy żal tu uczyniwszy łzami
i skruchą serce napełniwszy,
Weź na uwagę, że twa złość wierutna
rozbierz to sobie, że ta śmierć okrutna.
Spotkała Pana za Twoje sprośności
za one w grzechach brzydkie bezecności.
Tyś to obnażył Pana niewstydami
biczowałeś go różnymi grzechami.
Tyś koronował cierniową koroną
kiedyś zezwalał i cieszył się ona.
Nieczystą myślą, tyś na krzyż przykuwał
kiedyś nakazy jego przestępował.
Słuszna rzecz tedy płakać ci serdecznie
człowiecze grzeszny i owszem koniecznie
Płakać potrzeba rzewliwymi łzami
i gdyby można choćby z upustami.
Lały się z oczu twych bystre strumienie
oczyszczając ci tak brzydkie sumienie.
A jeśli trudność serce opoczyste czyni
od żalu i oczy skaliste.
Nie chcąc pozwolić do łez swej powieki
udaj się radzę do szczerej opieki
Pod krzyżem ciężko panny bolejącej
oraz i matki rzewliwie płaczącej.
By łez obfitych pozwolić ci chciała
a serce żalem na wpół rozkrajała
Żebyś w tym życiu płacząc ostatecznie
mógł potem w niebie z Nim królować wiecznie.
Tam u Jasieńka kalinowy sadek, kalina
Chodzi tam Jasio, na skrzypeczkach gra
wesoło.
Przyszed do niego Tatunio jego i woła
Chodź, Jasiu do dom, dawno cie wołom
bo już czas.
Do dom nie pójde aż tonejka dujde, aż dujde
ni ma tu tego kochania mego
co ja wiem.
Przyszła do niego matejka jego i woła
Chodź, Jasiu do dom, dawno cie wołom
bo już czas.
Do dom nie pójde aż tonejka dujde, aż dujde
ni ma tu tego kochania mego
co ja wiem.
Przyszła do niego najmilsza jego i woła
Chodź, Jasiu do dom, dawno cie wołom
bo już czas.
Tonejka duszeł, z najmilszo poszed, już poszed
Kasiejku moja tyś mi najmilsza i najładniejsza,
bądź moją.
Trząsł ci Jasiejko na Gody jabłka, róży kwiat
Hej róży kwiat
Świeco ci gwiazdy, chwali cie każdy, cały świat
Przyszedł do niego tatuniu jego, róży kwiat
Hej róży kwiat
Świeco ci gwiazdy, chwali cie każdy, cały świat
Przyszła do niego, najmilsza jego
Hej róży kwiat
Świeco ci gwiazdy, chwali cie każdy, cały świat