Zabawy typu żuk (жук), korowody, krzywy taniec (кривий танок кривий танець) czy werbowaja doszczeczka (вербовая дощечка), tańczone były na wiosnę, np. w okolicach Wielkanocy. Należą do cyklu wiosennego pieśni i zabaw: wesnianek, haiwek, ohulek, rohulek. Do dzisiaj popularne są na terenie Ukriany, Białorusi, tańczone już głównie przez dzieci. Zarówno żuczek, jak i werbowaja doszczeczka polegają na odpowiednim układzie w dwóch rzędach, gdzie trzymane ręce tworzą „deskę” po której idzie jedno z dzieci (panien). Para z końca przesuwa się na początek układu. Przykłady tu i tu.
Melodia i jeden z wersów od przesiedleńców z Kresów na Dolny Śląsk. Śpiewana po polsku. Dalsza część tekstu w tłumaczeniu z gwary z okolic lwowskich – Joanna Skowrońska.
Chodzi żuczek po drabinie
A żuczyna po drzewinie
graj żuczku, graj!
Ref:
Oj graj żuczku graj niebożę
Niech ci pan Bóg dopomoże
Graj żuczku graj!
A my tutaj rok czekali
Żebyśmy dziś zuczka grali
A nasz żuczek jest malutki
Na nim bardzo małe butki
A na żuczku żupan kusy
A sam zuczek czarnowąsy
A nasz żuczek bardzo ładny
Kupił sobie pas jedwabny
Dziewczęta na wóz go wzięły
I na błota zaciągnęły
Żuczek skacze już na błocie
(Żuczek płacze już na błocie – inny spotykany wariant tekstu)
A dziewczęta chodzą w złocie
U nas wierzby, grusze rodzą
A dziewczęta w złocie chodzą
Wersja żuczka z Dzieła Wszystkie Oskara Kolberga, t. 29, Pokucie cz.1, s. 163. Opis za op.cit.: Dziewczęta stawają we dwa rzędy, naprzeciwko siebie. Każda z pierwszego rzędu bierze za róg swojej chustki podając drugi róg dziewczynie naprzeciwko stojącej (z drugiego rzędu); poczem trzymając się chustek, podnoszą wszystkie pary ręcd do góry. Wówczas pierwsza para przechodzi między obiema rzędami po pod chustkami i podniesionymi rękami dziewcząt, aż do drugiego końca rzędu, gdzie się zatrzymuje. Po niej idzie następna para, i nastepna. W ten sposób kilka lub kilkanaście razy obejdą cerkiew do koła śpiewając przy tem. Czasem chłopcyzabawie tej przeszkadzając poczynając bawić się w jastrzębia i zabiegłszy dziewczętom drogę uderzają weń z całej siły.
A w naszoho żuczyńka
Zołotaja ruczyńka
hraj życzy, hraj!
Hraj żuczy do wiwtirka
bude sukni i sznuriwka
hraj żuczy, hraj!
Hraj zuczy do syrydy
budut naszi wsi pyrydy
hraj żuczy, hraj!
Hraj żuczy do czytwyrka
damo tobi srybła i złota
hraj żuczy, hraj!
Hraj żuczy do pietnyci
budut sukni i spidnuci
hraj żuczy, hraj!
Hraj żuczy do suboty
budut sukni i czoboty
hraj żuczy, hraj!
Abo myni sukniu krajty
abo myne za muz dajty
hraj żuczy, hraj!
Sukniu myni ny zkrajaly
za muz mynie ny dawaly
hraj żuczy, hraj!
Pozycz nam ty okołota
westy żuka do bołota
hraj żuczy, hraj!
Wersja żuczka z Podwysokiej pod Horodenką.
Ta chodyt żuk po żuczyni,
a divczyna po kalyni
hraj zucze, hraj!
Myli moji oheroczki
zełeni wam pukienoczki
hraj żucze, hraj!
Braly żuka-j okołota
wysty jeho do bołota
hraj żucze, hraj!
Wersja żuka spod Kołomyi, gdzie znów po stworzonym z dłoni moście przechodzi dziewczynka. Tak obchodzi się cmentarz dookoła cerkwii.
Oj chodyt zuk po zukach
a giwczyna po rukach
hraj żucze, hraj!
Ja szo zahrav tj propyv
giwcy sukniu ney kupyv
hraj żucze, hraj!
A żuczycha mołodeńka
na ni suknia dzełeneńka
hraj żucze, hraj!
Odyn lubyv, sukniu kupyw
druhyj lubyv, sukniu propyv
hraj żucze, hraj!
Kupy sukniu, daj talary
by si ljude ne smijaly
hraj żucze, hraj!
Ni wart sukni, szestaka
koly ny ma serdaka
hraj żucze, hraj!
Spidnyci wart czerwonoho
monża wziety chocz do czoho
hraj żucze, hraj!
Bodaj es hrav koloi Widni
ce czuboty ne potrybni
hraj żucze, hraj!
Bodaj es hrav kolo Lwowa
ce szcze sukni ne hotova
hraj żucze, hraj!
Zażdy giwko do Negilii
budut sukni ny takiji
hraj żucze, hraj!
Zażdy giwko do suboty
budut sukni, taj czoboty
hraj żucze, hraj!
Oj chodyt żuk zukamy
a giwczyna rukamy
hraj żucze, hraj!
Oj chodyt zuk po zarinku
a giwczyna po berwinku
hraj żucze, hraj!
Oj chodyt żuk żuczynoju
a giwczyna ruczynoju
hraj żucze, hraj!
Abo myni sukniu krajte
abo mene za muż dajte
hraj żucze, hraj!
Oliju ki za muż daty
niż ty maju sukniu kraty
hraj żucze, hraj!